Her meyve olgunlaşıp 
Elbet dalından düşecek,
Çürüyüp sonunda kara toprağa erecek.
Toprakta var olmak ne güzel!
Dalından dünyaya güzellikler sermek,
En alımlı renklerle cezbetmek,
Çiçekler ne kadar şanslı, değil mi anne?

Ama ekin var ya, ‘ekin’,
Güzelliğini herkes anlamaz.  
Ekin açı doyurur, yetirir,
O kadar alımlı değildir. 
Çünkü hilesi yoktur; akılları çelecek.
Avcı değildir ki…
Ekmeğin hilesi olur mu anne?

Anadolu’nun kadınları vardır,
Güzelliği, sîretinde gizli.
Tek erkeğini mi yetirir sanırsın…
Kim anlar ki anaları?
Sahi yüreğinden döktüğünü hak eder mi?
Çoluğuyla çocuğuyla ailesini yetirir,
Eğitir ki sonraki nesillere iletir…